PERSPEKTYWY 2022, 2030, 2050

PERSPEKTYWA 2022 (z przedłużeniem do 2026 r.) to horyzont czasowy strategii biznesowej Grupy Kapitałowej PGNiG

Rok 2022

  • 31 grudnia 2022 roku kończy się kontrakt jamalski PGNiG z Gazpromem.
  • W tej perspektywie ma powstać kluczowa infrastruktura do dywersyfikacji dostaw gazu ziemnego co do kierunku i ich źródła do Polski:
    • Budowa Korytarza Norweskiego, który ma na celu połączenie polskiej sieci przesyłowej ze złożami w Norwegii przez duński system przesyłowy i podmorskie połączenie z Danii do Polski, co zapewni możliwość przesyłu gazu z norweskiego szelfu kontynentalnego. Na realizację tej inwestycji składają się: budowa połączeń Norwegia-Dania (Nordic Pipe – Tie-in), Dania-Polska (Baltic Pipe) oraz rozbudowa duńskiego systemu przesyłowego. Projekt zostanie zrealizowany do 2022 r., umożliwiając import ok. 10 mld m³ gazu ziemnego.
    • Rozbudowa terminalu LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji w Świnoujściu – zdolności regazyfikacyjne mają wzrosnąć z 5 mld m³ na rok do przepustowości (odbioru i regazyfikacji) 7,5 mld m³ rocznie.
  • Zakończenie inwestycji transgranicznych w Polsce w sektorze gazowniczym. Zwiększą możliwości importu i eksportu Polski oraz obejmą budowę lub rozbudowę połączeń ze:
    • Słowacją – do zdolności importu 5,7 mld m³ i eksportu 4,7 mld m³ rocznie (do 2021 r.).
    • Litwą (GIPL) – do zdolności importu 1,7 mld m³ i eksportu 2,4 mld m³ rocznie (do 2021 r.).
    • Czechami (Stork II) – do zdolności importu 6,5 mld m³ i eksportu 5 mld m³ rocznie (do 2022 r.).
    • Ukrainą – do zdolności importu i eksportu 5 mld m³ rocznie (do 2020 r.).
  • „Cyfrowe złoże” realnie zwiększa efektywność wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego ze złóż obsługiwanych przez PGNiG SA. Dzięki zastosowaniu tej platformy integrującej prace specjalistów z różnych dyscyplin w jeden model złożowy Grupa osiąga większy poziom szczerpania złóż i większą efektywność ekonomiczną. Przykładem mogą być obecne prace na złożu Paproć, które zapewniają wydobycie przy użyciu 5-krotnie większej wydajności niż przy pracach realizowanych w sposób tradycyjny.
  • 90% Polaków ma dostęp do sieci gazowej dzięki rozbudowie sieci dystrybucyjnej oraz wyspowym stacjom regazyfikacji LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji.
  • Trwa dekarbonizacja polskiej energetyki:
    • Inwestycje gazowe w elektrowniach i budowa pieców gazowych oraz wycofywanie węglowych.
    • Rozwój odnawialnych źródeł energii OZE i stałe zwiększanie mocy z OZE.
    • Rozwój źródeł alternatywnych, w tym bazując na wodorze.
  • COVID-19 – trwa odbudowa gospodarki po pandemii koronawirusa:
    • Zwiększone koszty bieżącej działalności firm ze względu na zachowanie podwyższonych standardów BHP w miejscu pracy.
    • Zwiększona pomoc finansowa dla służby zdrowia i lokalnych społeczności, w tym grup społecznych najbardziej dotkniętych pandemią.
    • Rozbudowane formy obsługi klienta poprzez narzędzia internetowe, rozwój eBOK-ów.
    • Wdrożone na stałe elementy pracy zdalnej i narzędzia do pracy zdalnej.

Grupa PGNiG w 2022 r. to lider w Polsce, ale też znaczący gracz na rynku gazu w regionie Europy Środkowo-Wschodniej, który stworzył hub gazowy dla całego regionu na bazie terminalu LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji w Świnoujściu oraz całej rozbudowanej infrastruktury transgranicznej. Dzięki rozbudowie infrastruktury gazowniczej osiągnięto realną dywersyfikację źródeł i kierunków dostaw gazu ziemnego, co jest fundamentem bezpieczeństwa energetycznego Polski.

Trwa stały rozwój gazomobilności bazujący na CNGCompressed Natural Gas, gaz ziemny sprężony do ciśnienia 20–25 Mpa. i LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji, realizowany przez Grupę PGNiG. Coraz więcej pojazdów z floty transportu publicznego w kraju jest napędzanych ekologicznym paliwem CNGCompressed Natural Gas, gaz ziemny sprężony do ciśnienia 20–25 Mpa.. Według PGNiG Obrót Detaliczny w najbliższym czasie po polskich drogach będzie jeździć łącznie 500 autobusów gazowych zasilanych ekologicznym gazem CNGCompressed Natural Gas, gaz ziemny sprężony do ciśnienia 20–25 Mpa.. Szacuje się, że do 2023 r. będzie ich już ponad tysiąc.

Ponadto Grupa PGNiG swoją tradycyjną działalność poszukiwawczo-wydobywczą opartą na gazie ziemnym bilansuje rozwijanym dynamicznie nowym segmentem OZE. Stale rozwija swoją obecność w ciepłownictwie, gdzie jest integratorem całej branży. W tym segmencie zwiększa aktywa oraz realnie wprowadza dekarbonizację energetyki poprzez systematyczne przechodzenie na siłownie gazowe czy opierając się na OZE, wymieniając tym samym starsze piece węglowe. Jednocześnie Grupa stale wspiera rozwój nowych technologii i wdrażanie ich do biznesu, szczególnie technologii wodorowych. W roku 2022 PGNiG ma stworzyć spójny łańcuch kompetencji wodorowych, który pozwoli na dalszy rozwój biznesowy tego obszaru.

PERSPEKTYWA 2030 to horyzont czasowy polityki klimatyczno-energetycznej Unii Europejskiej 

Rok 2030

  • Zgodnie z „Krajowym planem na rzecz energii i klimatu 2021–2030” odbywa się m.in.:
    • dalsza dekarbonizacja energetyki polskiej do poziomu 56–60% udziału węgla w miksie energetycznym (obecnie jest on na poziomie 77%);
    • udział OZE w finalnym zużyciu energii brutto na poziomie 21–23% (rok bazowy w 2015 – 15%), w tym wzrost udziału OZE w elektroenergetyce ma osiągnąć ok. 32%;
    • rozwój ekologicznych i efektywnych systemów ciepłowniczych; w 2030 r. co najmniej 85% systemów ciepłowniczych lub chłodniczych, których moc zamówiona przekracza 5 MW, ma spełniać kryteria efektywnego energetycznie systemu ciepłowniczego; cel ten ma być osiągnięty m.in. poprzez:
      • rozwój kogeneracji,
      • uciepłownianie elektrowni,
      • zwiększenie wykorzystywania OZE i gazu ziemnego w ciepłownictwie,
      • zwiększenie wykorzystywania odpadów na cele energetyczne,
      • zapewnienie warunków zwiększenia wykorzystania ciepła systemowego;
    • utrzymanie poziomu wydobycia gazu ziemnego w Polsce na poziomie ok. 4 mld m³ rocznie oraz próba jego zwiększenia przy wykorzystaniu innowacyjnych technologii, pozwalających na wyższą efektywność wydobycia;
    • zwiększenie pojemności podziemnych magazynów gazu do min. 4 mld m³ do sezonu zimowego 2030/2031 oraz aktualnej maksymalnej mocy odbioru gazu z instalacji magazynowych z 48,7 mln m³ na dobę do min. 60 mln m³ na dobę;
    • rozwój e-mobilności i paliw alternatywnych w transporcie, w tym gazu ziemnego w formie CNGCompressed Natural Gas, gaz ziemny sprężony do ciśnienia 20–25 Mpa. i LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji czy wodoru; podstawą będzie popularyzacja paliw alternatywnych w transporcie z równoległym rozwojem infrastruktury dystrybucyjnej.
Widoczne efekty czwartej rewolucji przemysłowej, tzw. Przemysłu 4.0 – Industry 4.0

Czwarta rewolucja przemysłowa, tzw. Przemysł 4.0, dotyka w chwili obecnej niemalże każdego sektora związanego z produkcją przemysłową. Idea ta opiera się na wykorzystaniu i integracji różnorodnych technik cyfrowych, takich jak: Internet rzeczy (IoT), big data, inteligentne sensory czy rozszerzona rzeczywistość (AR), w celu kompleksowej automatyzacji procesu produkcyjnego oraz przeniesienia części procesu decyzyjnego na poziom sztucznej inteligencji (SI).

Tak istotny trend w przemyśle wpłynął na sektor gazu, paliw i energii oraz pozwala na cyfrową optymalizację większości obszarów działalności przedsiębiorstw. Szacuje się, że do 2024 r. światowy rynek rozwiązań typu digital oilfield osiągnie wartość 30,4 mld USD, co będzie wzrostem o ponad 26% w stosunku do 2019 r. (wg danych „Digital Oilfield Market” MarketsandMarkets).

Obecnym polskim przykładem wpisującym się w obszar digitalizacji procesów przemysłowych jest projekt Zintegrowany System Zarządzania Złożem, który wspiera optymalizację działalności wydobywczej PGNiG. W procesie poszukiwania i eksploatacji złóż biorą udział m.in. geolodzy, inżynierowie złożowi i produkcyjni oraz ekonomiści. W każdej z tych dziedzin niezależnie tworzy się, gromadzi i wykorzystuje ogromne ilości danych. Platforma „Cyfrowe złoże” integruje wyniki pracy specjalistów z różnych dyscyplin w jeden model złożowy, jednocześnie ułatwiając optymalne wykorzystanie danych. Ten cyfrowy model pozwala m.in. symulować różne scenariusze wydobycia z kilku złóż jednocześnie, zwiększać dokładność prognoz, optymalizować program wierceń, analizować efekty planowanych inwestycji (CAPEX) oraz optymalizować zużycie energii (OPEX), jak również łańcuchy dostaw.

Nieuchronnym efektem postępującej cyfryzacji i rozwoju Przemysłu 4.0 jest to, że przedsiębiorstwa zaczynają tworzyć i akumulować nowy rodzaj zasobów – dane. O ile w podstawowych zastosowaniach najważniejsze były zawsze najbardziej aktualne dane opisujące stan procesów, o tyle w bardziej zaawansowanych zastosowaniach coraz większą wartość zyskują dane historyczne. Mogą one posłużyć np. do stworzenia modelu predykcji awarii urządzeń, optymalizacji procesów wydobywczych, wirtualnego poszukiwania złóż naturalnych itp. W tradycyjnych branżach przedsiębiorstwa mają jeszcze dość ograniczoną wiedzę na temat tego, jakie dane posiadają, jak mogą je wykorzystać i jaką mają potencjalną wartość. To oczywiście będzie się zmieniało z czasem, a dla najbardziej aktywnych i sprawnych firm w sektorze dane i oparte na nich usługi mogą stać się nawet nową linią biznesową. Aby myśleć o eksploracji i realnym korzystaniu z tej nowo budowanej wartości, firmy muszą zmierzyć się z szeregiem nowych wyzwań i zadań związanych ze świadomym podejściem do zarządzania danymi, informacjami i wiedzą, wdrażając np. procesy i rozwiązania typu data governance. (Więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości, link: PGNiG-Innowacje
Rozwój technologii wodorowych

Technologie wodorowe to obszar, który w najbliższej przyszłości odegra ważną rolę w rozwoju całego sektora energetycznego. Aktualnie zużywa się globalnie ok. 70 mln ton wodoru rocznie, głównie do procesu rafinacji ropy naftowej oraz produkcji chemicznej (wg „The Future of Hydrogen”, IEA, 2019). Obecnie jednak jest on wytwarzany głównie z paliw kopalnych, co powoduje powstanie znaczącego śladu węglowego. Przyszłość należy zatem do „czystego” wodoru, który może być wytwarzany np. w procesie elektrolizy – metody, która nie pociąga za sobą negatywnych skutków związanych z emisją CO2 do atmosfery.

Sposób ten wykorzystuje czasowy nadmiar energii elektrycznej występujący zwykle w energii odnawialnej (tj. wiatr, słońce). Koszt energii jest w tej sytuacji bardzo niski, a jej odbiór stanowi często ratunek dla systemu elektroenergetycznego, dla którego nadmiar energii jest istotnym problemem. W takim układzie wytwarzanie wodoru może być ekonomicznie opłacalne nawet w tak energochłonnej metodzie jak elektroliza. W Polsce prace badawcze, których celem jest opracowanie nowoczesnej technologii wytwarzania wodoru z OZE z uwzględnieniem metody elektrolizy, PGNiG prowadziło od 2018 r. w ramach projektu ELIZA. W 2020 r. PGNiG ogłosiło nowy kompleksowy program: Wodór – Czyste Paliwo dla Przyszłości, na który składa się kilka projektów – od produkcji „zielonego wodoru” poprzez jego magazynowanie i dystrybucję aż do wykorzystania w energetyce przemysłowej. Program ten obejmuje: budowę badawczej stacji tankowania pojazdów wodorem – projekt Hydra Tank, New Fuel Lab, analizę czystości wodoru i badania nad paliwami alternatywnymi, wykorzystanie wodoru w energetyce przemysłowej, Projekt InGrid – Power to Gas, produkcję wodoru z wykorzystaniem OZE oraz badanie możliwości przesyłu wodoru z wykorzystaniem sieci dystrybucyjnych gazu ziemnego, wykorzystanie podziemnych magazynów gazu do magazynowania wodoru.

Widoczny jest także trend związany z badaniami nad możliwością wykorzystania wodoru jako dodatku do innych surowców energetycznych, np. gazu ziemnego, co jest częścią programu PGNiG. Nowoczesny system gazowniczy stwarza nowe możliwości współdziałania systemów elektroenergetycznego i gazowego, tworząc swoisty makroukład energetyczny. Obecnie w sieciach gazowych stosuje się nowoczesne materiały, złożone układy telemetrii, monitorowania i diagnostyki. O ile funkcjonalność i zasady działania systemu jako całości nie uległy zasadniczym zmianom, o tyle nie ma wątpliwości, że pojawiają się nowe wyzwania, którym przyszły system będzie musiał sprostać, a jednym z nich będzie możliwość występowania w sieciach gazowych gazów o bardziej zróżnicowanym składzie (np. gaz ziemny z domieszką wodoru) czy większa zmienność w zakresie dołączania i odłączania nowych źródeł gazu. Nowa sieć gazowa będzie musiała mieć bardziej dynamiczny charakter, w tym zdolność do zmiennych warunków pracy i otoczenia.

PGNiG jako firma gazownicza ma odpowiedni potencjał do zatłaczania i magazynowania wodoru. Już same systemy gazownicze można uznać za potężne magazyny energii. Ocenia się, że średniej wielkości system gazowniczy europejskiego kraju ma szacunkową pojemność kilkudziesięciu i więcej TWh. Interesującym potencjalnym miejscem magazynowania wodoru mogą też być kawerny solne. Tego typu magazyny charakteryzują się bardzo wysokimi wartościami mocy zatłaczania i odbioru gazu w stosunku do pojemności czynnych. Ponadto nie wymagają one dużej zabudowy naziemnej, a wybudowanie instalacji jest znacznie tańsze i szybsze niż w przypadku klasycznych magazynów gazu, łatwiej je monitorować i obsługiwać. Magazyny gazu w kawernach solnych mogą wykonywać wiele cykli zatłaczania i odbioru w ciągu roku. Mają też stosunkowo wysoki poziom bezpieczeństwa pod względem szczelności.

Ważnym obszarem technologicznym jest rozwój prac nad ogniwami paliwowymi oraz szeroko rozumianym transportem. Przewiduje się, że w dłuższym okresie pojazdy oparte na rozwiązaniach wodorowych będą wypierać pojazdy z napędem akumulatorowym. Szczególnie dotyczy to transportu ciężkiego, w ramach którego oczekuje się od pojazdów długich zasięgów oraz krótkiego czasu ładowania/tankowania.

O znaczeniu rozwoju technologii wodorowych dla przyszłości światowego transportu może świadczyć stworzona przez Koreę Południową – jednego z największych producentów samochodowych na świecie – mapa rozwoju technologii wodorowych zakładająca osiągnięcie do 2040 r. produkcji napędzanych wodorem pojazdów FCEV (Fuel Cell Electric Vehicle) na poziomie 6,2 mln sztuk. W kontekście dalszego rozwoju technologii wodorowych istotne dla sektora będzie budowanie całego łańcucha wartości, w tym zwłaszcza części odpowiedzialnych za konsumpcję wodoru, tak by podaż spotkała się z odpowiednim popytem. (Więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości, link: PGNiG-Innowacje
Technologie OZE odpowiedzią na wzrost zapotrzebowania na energię 

Obszar odnawialnych źródeł energii jest w chwili obecnej jednym z kluczowych obszarów wyzwań technologicznych sektora gazu, paliw i energii. Wspiera go unijna polityka neutralności klimatycznej („Europejski Zielony Ład”), co przekłada się na preferencyjne finansowanie inwestycji w OZE. Jednocześnie rozwojowi tego obszaru sprzyja konieczność dekarbonizacji energetyki. Gaz ziemny dla OZE może pełnić rolę stabilizatora systemu.

Analiza trendów panujących na rynku energii odnawialnej wskazuje, że najbardziej dynamicznie rozwijającą się technologią są słoneczne panele fotowoltaiczne, które w 2018 r. odpowiadały za ponad połowę całości nowo zainstalowanej mocy, jeżeli chodzi o energię odnawialną na świecie. Również istotnymi oraz intensywnie rozwijanymi technologiami OZE są technologie związane z energią wiatrową. Prognozuje się, że do 2023 r. całkowita moc z energii wiatrowej na świecie wzrośnie o ponad 60% w porównaniu z rokiem 2018 („Renewables 2018”, IEA). W tym aspekcie szczególnie interesujące wydają się projekty tworzenia farm wiatrowych na morzu pozwalające na budowę większych, bardziej efektywnych oraz mniej uciążliwych dla społeczeństwa instalacji wiatrowych.

Energia wiatrowa jest również zauważalnym trendem wśród polskich przedsiębiorców, czego przykładem może być m.in. Grupa Kapitałowa PGE, która – według wypowiedzi przedstawicieli firmy podczas Forum Ekonomicznego w Krynicy w 2019 r. – do 2025 r. ma osiągnąć poziom 1,6 GW, a do 2030 r. – 2,5 GW energii pochodzącej z farm wiatrowych.

Dodatkowym czynnikiem rozwoju OZE jest pobudzanie rynku małych producentów energii, prosumentów oraz firm tworzących innowacyjne rozwiązania z obszaru produkcji, dystrybucji czy magazynowania energii z OZE. (Więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości, PGNiG-Innowacje)

W branży gazowniczej istotnym źródłem odnawialnym może być biometan otrzymywany w wyniku procesu fermentacji biomasy. Powstaje wtedy biogaz, który po oczyszczeniu staje się biometanem. Grupa PGNiG planuje do końca 2030 r. osiągnąć wolumen ok. 4 mld m³ biometanu w polskiej sieci dystrybucyjnej.

W branży gazowniczej istotnym źródłem odnawialnym może być biometan otrzymywany w wyniku procesu fermentacji biomasy. Powstaje wtedy biogaz, który po oczyszczeniu staje się biometanem. Grupa PGNiG planuje do końca 2030 r. osiągnąć wolumen ok. 4 mld m³ biometanu w polskiej sieci dystrybucyjnej.

Grupa PGNiG w 2030 r. będzie nowoczesnym koncernem multienergetycznym, który poza tradycyjną działalnością opartą na gazie ziemnym będzie miał dobrze rozwinięty segment OZE. PGNiG będzie odgrywało znaczącą rolę na rynku OZE, szczególnie w obszarze fotowoltaiki i energii wiatrowej, ale też biogazu. Będzie to efekt szerokich inwestycji, na które w ciągu najbliższych kilku lat, poza horyzontem roku 2022, PGNiG zamierza przeznaczyć nawet do 4 mld zł. Docelowo pomoże to osiągnąć moc wytwórczą na poziomie nawet 900 MW, przez co PGNiG stanie się jednym z wiodących wytwórców energii z OZE w Polsce.

PGNiG postrzega OZE jako stabilizator wyników finansowych. Odnawialne źródła energii nie wykazują wrażliwości na wahania cen węglowodorów, pod których silnym wpływem znajdują się takie segmenty działalności Grupy PGNiG, jak Poszukiwanie i Wydobycie oraz Obrót i Magazynowanie.

Ponadto w 2030 r. Grupa PGNiG stanie się liderem branży ciepłowniczej, gdzie jako integrator będzie kontynuować dekarbonizację ciepłownictwa, bazując na gazie i OZE. Ponadto rozwiązania wodorowe będą tworzyły oddzielny segment biznesu i nadal będzie trwał proces rozwoju tego obszaru.

 

PERSPEKTYWA 2050 to horyzont czasowy, do którego Unia Europejska ma osiągnąć neutralność klimatyczną       

Rok 2050 

Neutralność klimatyczna

Unia Europejska staje się neutralna klimatycznie. W 2019 r. Komisja Europejska ogłosiła, że chce, aby do 2050 r. Europa stała się neutralna dla klimatu. Zgodnie z życzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady Europejskiej przedstawiona przez Komisję wizja przyszłości obejmuje prawie wszystkie dziedziny polityki UE i jest zgodna z celem porozumienia paryskiego, jakim jest utrzymanie wzrostu temperatury znacznie poniżej 2°C i próba obniżenia tego wzrostu do poziomu 1,5°C. (Więcej tutaj: https://ec.europa.eu/clima/policies/strategies/2050_pl).

Rozwój technologii wokół LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji

Liquefied Natural Gas (LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji), czyli ciekły gaz ziemny, jest rodzajem paliwa, które zaczyna odgrywać coraz większą rolę w globalnym, ale także krajowym miksie energetycznym i na który zwraca się szczególną uwagę, jeżeli chodzi o rozwój innowacji. Wynika to z istotnej przewagi LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji nad innymi kopalnymi surowcami energetycznymi, a w szczególności z:

  • niskiej szkodliwości ekologicznej – LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji jest paliwem, którego proces spalania nie generuje szkodliwych pyłów ani dymów, a wydzielanie CO₂ jest o 30% mniejsze niż podczas spalania oleju opałowego czy węgla;
  • wielu możliwości wykorzystania – LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji może służyć jako tradycyjne paliwo do produkcji energii w wielkoskalowych elektrowniach, może stanowić surowiec dla małych instalacji energetycznych lokalnych przedsiębiorców, jak również z powodzeniem może być paliwem do silników spalinowych wykorzystywanych w transporcie drogowym, kolejowym lub wodnym.

Powyższe zalety powodują, że zainteresowanie LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji rośnie. Trend ten potwierdzają prognozy, które wskazują, że do 2050 r. produkcja sięgnie 630 mln ton rocznie. W stosunku do 2016 r. będzie to wartość niemal trzykrotnie wyższa. Do obszarów technologicznych związanych z LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji, na których w najbliższych latach skoncentrowane zostaną prace rozwojowe, należy zaliczyć w szczególności:

  • technologie FLNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji (Floating Liquefied Natural Gas), które umożliwiają produkcję LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji na morzu, bezpośrednio przy gazowych złożach morskich, co pozwala na redukcję kosztów produkcji nawet o 50% („Global Natural Gas Insights 2019”, IGU);
  • technologie związane z transportem obejmujące zarówno infrastrukturę tankowania, jak i tworzenie bardziej efektywnych pojazdów LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji.
Rozwój technologii LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji stanowi impuls do rozwoju gazomobilności, która może być alternatywą dla pojazdów elektrycznych, w szczególności dla transportu ciężkiego. Trend ten umożliwia firmom z sektora rozwój nowych modeli biznesowych skierowanych do klientów indywidualnych oraz instytucjonalnych. Ze względu na to, że skroplony gaz ziemny pozwala sprostać restrykcyjnym wymogom Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO), zarówno porty, jak i producenci statków przyglądają się technologiom umożliwiającym stosowanie LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji w napędach statków. Warto odnotować, że wiosną 2019 r. w Porcie Gdynia przeprowadzono jedną z pierwszych w Polsce operacji komercyjnego bunkrowania statku paliwem LNGLiquefield Natural Gas, gaz ziemny w postaci ciekłej, produkowany w wyniku skraplania lub kondensacji dostarczonym przez PGNiG. (Więcej na ten temat w raporcie opublikowanym w 2019 r. przez PGNiG – W kierunku energii przyszłości, link: PGNiG-Innowacje

 

Grupa PGNiG do 2050 r. będzie coraz mocniej wykorzystywać alternatywne gazy – wodór oraz biometan, tworząc z nich oddzielne segmenty działania biznesowego. Jako koncern multienergetyczny będzie pionierem w dążeniu do zeroemisyjności oraz fundamentem realnych zmian miksu energetycznego opierających się na gazie i OZE (głównie uwzględniając fotowoltaikę, energię wiatrową i biogaz). W obszarze ciepłowniczym będzie dążyć do całkowitego przejścia na powyższe źródła energii. Stały rozwój nowoczesnych technologii zapewni jej dynamiczne wyjście na rynek z portfolio produktów przyszłości.